Regeerakkoord

'Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat', luidt het gezegde. Dus toen er na zeven maanden onderhandelen eindelijk een regeerakkoord lag, waren mijn verwachtingen hooggespannen. Maar nu ik dat regeerakkoord gelezen en nog eens herlezen heb, weet ik eerlijk gezegd niet zo zeker 'of we nu ook wat hebben'. Aan de kwantiteit ligt het niet: 68 pagina’s tekst.

Soms superconcreet. Zo komt er geld beschikbaar voor geestelijke verzorgers voor de begeleiding van mensen die psychische klachten hebben overgehouden aan de aardbevingsproblematiek in Groningen. Dat vind ik oprecht mooi, al is het wat vreemd dat daar een regeerakkoord voor nodig is.

Soms juist helemaal niet concreet, bijvoorbeeld waar het over armoede en schulden gaat. Dat had ik nu graag wat steviger aangepakt en uitgewerkt gezien! Als ik nu het geheel zo overzie, dan weet ik het eigenlijk nog steeds niet. Het kan alle kanten uitgaan. Dus óók de goede, zeg ik er dan als optimist maar bij.

Op het gebied van wonen heeft de nieuwe regering weinig nieuws te melden. Ik kijk natuurlijk in het bijzonder naar de (sociale) huursector. Er moeten meer middeldure huurwoningen komen, onder andere om doorstroming uit de sociale huursector beter mogelijk te maken. Dat is mooi, maar ook hier geen concrete plannen.

Ook het duurzamer maken van woningen wordt wel beleden, maar helaas niet hard gemaakt. Ja, er komt wat geld voor woningcorporaties die hier werk van maken, maar dat is echt maar een druppel op de gloeiende plaat. Met de andere hand wordt van diezelfde corporaties veel méér geld afgenomen door een strenger regime in de vennootschapsbelasting. (Zonder in de techniek te vervallen: het is toch uiterst vreemd dat woningcorporaties vennootschapsbelasting betalen over hun niet-commerciële activiteiten, die 95% van hun werk beslaan. Die kronkel wordt helaas door de nieuwe regering niet rechtgetrokken, sterker nog, de kronkel wordt nog kronkeliger gemaakt…).
Huurders die huurtoeslag ontvangen, krijgen te maken met wat andere spelregels met betrekking tot de inkomensgrenzen. Daar zit een kleine plus en een kleine min in, maar cijfermatig overheerst de min.

En dat was het wel zo ongeveer. Veel méér was er ook niet te verwachten. En is misschien ook niet nodig. Laten we betaalbaarheid, duurzaamheid en goede wijken vooral in de praktijk waarmaken. Heel veel is al mogelijk! Van het rijksbeleid is vooral belangrijk dat het daarbij niet in de weg loopt.

Ëén ding moet me nog wel van het hart. Er worden mooie woorden gesproken over mensen die met een extra steuntje in hun eigen omgeving kunnen blijven wonen. Dat is prachtig, maar vraagt wel het nodige van de mensen in kwestie, van de buurt, van de medewerkers van de thuiszorg, ambulante begeleiding, buurtbeheerders enz. Ik vind het ronduit onbestaanbaar dat er vervolgens een bezuiniging wordt aangekondigd op de thuiszorg. Als we ergens voor de barricaden op moeten, laat het dan daarvoor zijn!


Roel van Gurp