We gaan ontruimen

Het is donderdagochtend. De wijkbeheerder en ik maken samen een controlerondje door de wijk wanneer we gebeld worden door een collega van de afdeling huurincasso.

Ze vertelt dat ze zich zorgen maakt om een adres in onze wijk. “We hebben toestemming voor een ontruiming door huurachterstand. Het zit me niet lekker omdat het ons niet is gelukt om goed contact met de bewoner te krijgen en oplossingen aan te bieden. Ze lijkt wel van de aardbodem verdwenen. Willen jullie nog één keer bij haar langs gaan voor ik de ontruiming in gang zet?” Natuurlijk gaan we er meteen op af!

Weerstand
Of het toeval is of niet, we treffen haar thuis. Eenmaal binnen gaat ze eerst de weerstand in. Het is allemaal fout gegaan door anderen, door de toeslagen en door de uitkeringsinstantie. Ze is altijd een hardwerkende alleenstaande moeder geweest en nu is ze pas met pensioen gegaan. Alles gaat mis sinds die tijd, ze kan haar draai niet vinden in een nieuw ritme en voelt zich eenzaam. Ze vlucht uit haar huis, het is een rotbuurt waar ze woont en daar komt ze nu pas achter. Ze wil daar helemaal niet zijn. Ze mist de grote stad! Die huurachterstand kan best kloppen, ze weet het allemaal niet meer. Ze is gestopt met het openmaken van de post.  

Onder de brug
We leggen uit hoeveel de huurachterstand is en wat dat voor haar betekent. Ze schrikt! Ontruimen? “Moet ik onder de brug gaan liggen dan? Hoe kan ik dat voorkomen?” Vervolgens leggen we uit dat ze contact kan opnemen met de deurwaarder en een voorlopige betaalafspraak kan maken. Daarnaast adviseren we haar zich te melden bij de afdeling Schuldhulpverlening van de gemeente. Die kunnen samen met haar kijken naar een blijvende oplossing. Waarschijnlijk zijn er meer betaalachterstanden. Mevrouw is emotioneel en zegt dat te gaan doen. We spreken af dat we elkaar binnen een week opnieuw spreken zodat ze kan vertellen hoe het gaat en wat ze heeft gedaan. De wijkbeheerder en ik gaan met een opgelucht gevoel weg. Ze zoekt hulp dus we hoeven de ontruiming (nog) niet door de deurwaarder in gang te laten zetten!

Groot geheim
Na het weekend komen we op kantoor. Er ligt een losse sleutel in de brievenbus met een briefje. “Sjanny, hier is de sleutel van mijn huis, ik kan het niet, ik durf geen hulp te zoeken, dus ik ben met de hond vertrokken en ga in mijn auto slapen. Nemen jullie alles maar mee uit mijn huis. Tot ziens!” En ze sluit af met haar telefoonnummer. Ik ben helemaal verbaasd, wat is dit nu? Dat ze eindigt met haar telefoonnummer zie ik als een uitnodiging om haar te bellen.

Ik bel haar en we spreken af bij haar huis, zodat ik haar ook de sleutels terug kan geven. Ik vraag of we kunnen praten over haar angst en vertel dat we zeker geen ontruiming willen als dat niet nodig is. Ze vertelt me daarna een groot geheim dat ze al heel lang met zich meedraagt. Ze schaamt zich hier enorm voor en haar schulden zijn hierdoor ontstaan. Vervolgens vraagt ze me of ik alsjeblieft mee kan gaan naar de gemeente. Ik twijfel geen seconde en bel direct de consulent schuldhulp van de gemeente voor een afspraak. Dit is het begin van de weg terug omhoog voor mevrouw.

Schone lei
5 jaar later zitten we samen in de rechtbank. De rechter neemt die dag het besluit of de schuldsanering kan worden opgeheven. Het is niet gebruikelijk dat een consulent van Casade hier mee naartoe gaat. In deze situatie heb ik een uitzondering gemaakt. Na de zitting trakteert ze vol trots op koffie. De schuldsanering is opgeheven met schone lei. We hebben al die jaren contact gehouden en ze is weer gelukkig en tevreden. Korte tijd hierna gaat een grote wens van haar in vervulling. Ze verhuist naar een plek waar ze weer dichterbij haar dochter is. In de grote stad, waar het leven bruist. Net zoals ze zelf weer bruist van energie! Al het oude laat ze achter en dat is in dit geval maar goed ook.